| Data de construción |
1811 |
---|
Arquitecto |
Melchor de PRADO e MARIÑO |
---|
Descricion |
Exemplo máis notable da arquitectura neoclásica galega.
Orixinariamente había outra igrexa que contaba cun cemiterio, pero debido ao mal estado desta e a que medidas lexislativas recomendaban a construción de cemiterios fose do centro urbano, decídese construír unha nova.
Hoxe en día acolle a imaxe do Cristo da Vitoria, de intensa devoción na cidade.
A planta é basilical de tres naves. A nave central é máis alta que as laterais, estas últimas máis estreitas e con menos luz. A separación entre as naves faise a través de doce columnas dóricas co seu correspondente entablamiento con triglifos e metopas.
A fachada principal ten unha ornamentación sinxela, cunha composición clara e simétrica. O corpo central termina nunha ampla cornixa adornada con mútulas e perfís rectos, coroado o conxunto por un frontón triangular. Os corpos laterais están coroados por dúas torres xemelgas, máis barrocas que o resto da edificación.
Cabe destacar o Reloxo de Sol, situado na fachada ao lado dereito, colocado en 1837 obra do escultor Juan Agustín Domínguez. Este non está orientado cara ao sur como é o habitual, o cal fai que sexa singular. Este tipo de reloxos recibe o nome de declinantes.Turismo de Vigo |
---|
Protección |
Ben: Conxunto Histórico Artístico A Igrexa colexiata de Santa Maria
Comunidade Autónoma: C. A. Galicia
Província: Pontevedra
Município: Vigo
Categoria: Conxunto Histórico
Código: (R. I.) - 53 - 0000217 - 00001
Rexisto: (R. I.) REXISTO BIC INMUEBEIS: Código definitivo
Data de Declaración: 08-02-1946
Data Boletín Declaración: 14-02-1946 |
---|
Graffitti |
Placa de mármore na fachada da catedral: "RECUERDO Á MARIA SANTISIMA / EN EL 1º.ANIVERSARIO DE LA PROCLAMACION DEL DOGMA / DE SU CONCEPCION INMACULADA. / VIGO VIII DE DICIEMBRE DE M C M I V."
Non documentamos grafitos nas torres e nas salas de campás |
---|
Estado actual |
As campás conservan os badalos para os repiques circulares, limitados en dous delas pola instalación interior de electromazos que limitan eses toques tradicionais.
O cable do pararraios ten numerosos ángulos, que limitan a súa eficacia |
---|
Pombas e outras pragas |
A pesar de se atopar abridas as salas, hai poucos restos de pombas. Encima da campá dos cuartos aniñan as aves. |
---|
Campás |
Na catedral atópanse ben separados os dous conxuntos tradicionais: na torre sur, do reloxo, están exclusivamente as dúas campás dos cuartos e das horas. A maior é do XIX mentres que a outra, inaccesible e difícil de documentar, podería ser do século XVII.
Na torre norte hai catro campás antigas e grandes na sala baixa e dúas modernas na sala alta. Aparentemente o conxunto orixinal soamente tería as catro campás maiores, unha do XVIII, dous do XIX e outra máis do século XX. Non é improbable que as dúas campás menores do ano 2000, situadas arriba, e de características epigráficas e sonoras ben distintas, fosen un agasallo de CARESA, costume habitual da empresa para asegurar a súa venda.
Esta ampliación, que non queda xustificada desde o punto de vista patrimonial, desequilibrou totalmente ambos os conxuntos tradicionais, realizándose agora os cuartos coas dúas pequenas, no canto de utilizar a campá propia, seguramente a máis antiga do conxunto. |
---|
Toques tradicionais de campás |
Como é habitual na maior parte de Galicia, as campás estaban fixas e se repicaban, non soamente tirando do badajo senón movéndoo circularmente dentro de cámpana, e producindo un son continuo, moi característico. |
---|
Toques actuais de campás |
Os electromazos utilízanse para os toques habituais. Para os toques festivos séguense repicando circularmente as campás, aínda que coa importante limitación dos electromazos colocados no interior que rompen todo o ritmo tradicional. |
---|
Proposta de toques de campás |
Os toques deben realizarse con mecanismos que tiren dos badalos e que sexan, xa que logo, de maior rapidez de execución.
En consecuencia deben volverse a programar os toques tradicionais, recordando que os cuartos deben realizarse coa campá correspondente, tocada co mazo exterior por gravidade, mentres que as dúas campás novas debesen limitar o seu uso. Sería ata conveniente a súa localización noutro templo, sen campás, para non desequilibrar os antigos toques desta Catedral. |
---|
Intervencións |
Probablemente no ano 2000 CARESA substituíu os cepos de madeira antigos por outros novos, colocou electromazos nas oito campás e instalou un computador de control. Anteriormente substituír o reloxo mecánico por outro electrónico desaparecido, e os tiros das campás do reloxo producíanse por motores instalados na antiga sala da maquinaria |
---|
Propostas |
As campás do reloxo deben tocar mediante o mazo exterior por gravidade, para recuperar a sonoridad orixinal.
Debe facerse un acceso á parte alta da torre do reloxo, integrado na torre, pero que permita chegar ata a campá dos cuartos para o seu mantemento e posible utilización.
Debe substituírse o electromazo das campás litúrxicas por un mecanismo, de gran velocidade de resposta, que tirase do badalo, mediante cable, e un gancho que puidese quitarse para repicar manualmente de xeito circular. O mecanismo pode ser hidráulico, como os utilizados na Catedral de València. O mecanismo estará utilizado no muro lateral, e tirará dun cable que pase pola polea correspondente. A solución, aparte de ser máis rápida e permitir o toque manual, é moito mais limpa visualmente.
Igualmente debe dotarse aos badalos dunha fixación articulada que permita o repique circular sen límites. Os badalos deberán estar protexidos contra a oxidación. |
---|
AutorÁLVARO MUÑOZ, Mari Carmen; LLOP i BAYO, Francesc (10-09-2006) VÁZQUEZ ARES, Mateo [Concatedral - Basílica de Santa María de Vigo] (31-01-2022) |
|