Un enorme armario cadrado de madeira, con cristais nos catro lados, atópase no centro da torre encerrando a maquinaria. Del saen catro eixos que son os que moven as agullas en forma de frecha das catro fachadas. Tamén dúas pancas que son as que fan soar as campás que marcan as horas á cidade.
Para iso, está colocado xusto debaixo da Berenguela, e en liña recta, para que os cables que a fan soar a cada hora funcionen perfectamente.
Esta maquinaria está tan ben axustada que apenas precisa mantemento, e só algún axuste horario de cando en vez, ocasionado, como explica Antonio Conde, sobre todo polos cambios de temperatura, que poden provocar algunha mínima variación ocasionalmente.
Para facer estes axustes dispón dentro dunha pequena esfera que marca a mesma hora que fóra. Nestes pequenos axustes non é necesario desconectar o mecanismo das campás, pero si cando se produce o cambio da hora oficial, sobre todo na primavera, xa que a maquinaria non anda marcha atrás, polo que é preciso adiantalo once horas.
Para que o reloxo funcione é preciso darlle corda cada día cunha enorme manivela que fai subir os contrapesos que colgan dunha cadea ata o piso inferior. Tamén hai que engrasarlo periodicamente. Na parte superior ten catro diferenciais, como os coches, cada un dos cales está conectado a un eixo que atravesa a fachada e é o que fai virar a agulla que marca a hora.
A maquinaria está conectada tamén con dous brazos mecánicos enganchados a sendas cadeas que colgan do piso superior. Estas cadeas están conectadas a dous martelos que golpean a Berenguela cando hai que dar as horas, e a unha campá menor, que é a que sinala os cuartos e as medias.
Logo dun tempo parado, o reloxo volveu porse en marcha na pasada década. Foi entón cando se substituíron as antigas campás, que hoxe se poden contemplar no claustro da Catedral, por unhas novas, afinadas para que soasen igual que as súas predecesoras. Desde entón Antonio Conde Fontao encárgase do mantemento da maquinaria. D., C. O Correo Galego (30-11-2008)
